- Αυτό το θέμα έχει 285 απαντήσεις, 1 φωνή και ενημερώθηκε τελευταία φορά 7 μήνες πριν από τον χρήστη Δημήτριος Βελιτζέλος.
-
Δημοσιεύσεις
-
4.1.1
Κατά την ομαδοποίηση των επιμέρους περιοχών Natura σε σύνθετες περιοχές, αν και αναφέρονται ορισμένα κριτήρια, δεν υπάρχει αναφορά σε συγκεκριμένη μέθοδο χωρικής ομαδοποίησης, όπως σταθμικός δείκτης, παραγοντική ανάλυση, μοντέλα βαρύτητας κλπ ή με κάποιου είδους πολυκριτηριακή ανάλυση και ιεράρχηση των κριτηρίων. Το αντίστοιχο αρχείο τεκμηρίωσης στερείται αντίστοιχων δεδομένων και υπολογισμών. Έτσι η επιλογή των περιοχών που απαρτίζουν τις σύνθετες περιοχές μοιάζει περισσότερο να έχει γίνει με υποκειμενικό τρόπο. Ως παράδειγμα και μόνο αναφέρεται η περιοχή GR4220032. Οι μελετητές θα πρέπει να τεκμηριώσουν γιατί αυτή η περιοχή εντάσσεται στην πρώτη σύνθετη ομάδα και όχι στην δεύτερη ή τρίτη. Επακολούθως ανάγκη τεκμηρίωσης απαιτείται για όλες θεσμοθετημένες περιοχές του δικτύου Natura.
4.2.1
Στην ενότητα αυτή θα ήταν καλό να προστεθεί ένα διάγραμμα ροής με τα κριτήρια και τις βασικές διαδικασίες υπολογισμών για τη γρήγορη επισκόπηση της μεθοδολογίας καθορισμού ζωνών που περιγράφονται στις επιμέρους υποενότητες.
4.2.1.2
Στη σελίδα 26 στο πλαίσιο των κατευθύνσεων που οι μελετητές ακολουθούν για τον καθορισμό των ζωνών, σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα αναφέρεται ότι:
«είναι ανάγκη να προστατέψουμε περισσότερο τη φύση και πως τουλάχιστον το 1/3 των προστατευόμενων περιοχών – το 10% της ΕΕ γης και το 10% της θαλάσσιας περιοχής επιβάλλεται να τεθεί σε καθεστώς απόλυτης προστασίας».
Η παραπάνω μετάφραση αποκλίνει από το πρωτότυπο κείμενο της στρατηγικής το οποίο συγκεκριμένα αναφέρει:
«The ambition level must be increased and at least one third (33%) of the whole network of protected areas – representing 10% of EU land and 10% of EU sea – should be covered by strict protection, in line with the suggested international ambition».
Είναι προφανές πως οι μελετητές δεν έχουν διαχωρίσει σωστά τους όρους «απόλυτης» και «αυστηρής» προστασίας κατά τη μετάφραση του κειμένου. Σε υποσημείωση του πρωτότυπου κειμένου της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα αναφέρεται συγκεκριμένα:
«In an EU context, strict protection means a level of protection which is not necessarily no-go, but that allows no significant disturbance of natural ecological processes».
Από το παραπάνω απόσπασμα προκύπτει ότι η «αυστηρή» προστασία δεν είναι απαραίτητα και «απόλυτη». Σημειώνεται πως τόσο οι ΖΠΦ όσο και οι ΖΑΠΦ αποτελούν ζώνες αυστηρής (strict) προστασίας εξ ορισμού.
4.2.1.2
Η μελέτη διαθέτει ένα ικανοποιητικό πλαίσιο αξιολόγησης σημαντικότητας περιοχών στο στάδιο 2. Η μετάβαση όμως στον καθορισμό ζωνών του σταδίου 3 είναι άκρως προβληματική. Πιο συγκεκριμένα δεν υπάρχει αμφιμονοσήμαντη σχέση μεταξύ των δύο σταδίων καθώς και άλλων κριτηρίων που πρέπει να συμπεριληφθούν κατά τον καθορισμό των ζωνών. Για παράδειγμα στη σελίδα 8 αναφέρεται πως μέσης σημασίας περιοχές μπορεί να εντάσσονται είτε σε Ζώνες Προστασίας Φύσης (ΖΠΦ) ή Ζώνες Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών (ΖΔΟΕ):
«Μέσης σημασίας περιοχές εντός ΕΖΔ/ΖΕΠ → ΖΠΦ ή ΖΔΟΕ».
Στη συνέχεια, αν και η μελέτη θέτει ορισμένες κατευθύνσεις, ο τρόπος που γίνεται ο τελικός καθορισμός κατηγορίας ζώνης παραμένει ασαφής και επαφίεται σε υποκειμενική και μη ενδελεχή αξιολόγηση από τους μελετητές, χωρίς ύπαρξη μίας ενιαίας, αδιάβλητης, ποσοτικοποιημένης και γενικότερα επιστημονικά τεκμηριωμένης μεθοδολογίας. Μερικά προβληματικά παραδείγματα από το κείμενο της μελέτης στη σελίδα 28:
«Οι εκτάσεις των ΚΑΖ συγκροτούν, τις περισσότερες φορές Ζώνες Προστασίας της Φύσης και Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και Ειδών (λιγότερο)».
«Οι περιοχές των Μικρών Νησιωτικών Υγροτόπων κατηγοριοποιούνται, ως γενική κατεύθυνση, στις Ζώνες Προστασίας της Φύσης».
«Οι εκτάσεις των ακατοίκητων νησίδων συγκροτούν, ως γενική κατεύθυνση, Ζώνες Προστασίας της Φύσης και σε κάποιες λίγες περιπτώσεις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης»
Εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται από την ασαφή προσέγγιση της μελέτης:
- Με βάση ποιους κανόνες διαχωρίζονται εντός ΚΑΖ οι ΖΔΟΕ από τις ΖΠΦ;
- Γιατί δεν ορίζονται ΖΠΑΦ εντός ΚΑΖ;
- Γιατί οι περιοχές υγροτόπων δεν κατηγοριοποιούνται ως γενική κατεύθυνση στις ΖΠΑΦ;
- Κλπ.
Δεν θα χρειάζονταν απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα στην περίπτωση που η μελέτη ακολουθούσε μια τεχνικά εμπεριστατωμένη μέθοδο ανάλυσης των κριτηρίων και κατευθύνσεων όπου κάθε τοπική ιδιαιτερότητα όπως ΚΑΖ, υγρότοπος, δασικός ή μη χαρακτήρας έκτασης κλπ. θα είχαν έναν ποσοτικοποιημένο βαθμό επιρροής ή βάρος στην τελική επιλογή της κατηγορίας. Στο τεύχος τεκμηρίωσης του κεφαλαίου δεν υπάρχει καμία αναφορά ως προς τη μέθοδο καθορισμού των ζωνών του σταδίου 3 (αναφέρεται μόνο στην αξιολόγηση της σημαντικότητας του σταδίου 2). Συμπερασματικά, η προσέγγιση των μελετητών είναι ελλιπής και δημιουργεί κενά δίνοντας την εντύπωση ότι όλοι οι προτεινόμενοι καθορισμοί ζωνών είναι υπό αίρεση και τελικά αποτελούν απλό αντικείμενο συνδιαλλαγής μεταξύ του κυρίου της μελέτης και των τοπικών φορέων. Η μελέτη χρήζει πλήρους αναμόρφωσης και συμπλήρωσης με μία οργανωμένη και συστηματική μέθοδο όσον αφορά το στάδιο 3 ώστε να καταλήγει σε τεχνικώς επαρκή πρόταση καθορισμού της κατηγορίας των ζωνών προστασίας επί της οποίας θα μπορέσει στη συνέχεια να γίνει εποικοδομητική διαβούλευση.
4.2.1.2
Όσον αφορά τις κατευθύνσεις και βασικές αρχές προσδιορισμού των ζωνών η μελέτη ενώ έχει συμπεριλάβει διάφορα στοιχεία όπως ΤΙΦΚ, ΚΑΖ κλπ. φαίνεται πως έχει αγνοήσει ένα σημαντικό σημείο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα 2030, η οποία αναφέρει:
«It is particularly important to strictly protect the EU’s remaining primary and old-growth forests. These are the richest forest ecosystems and keep removing carbon from the atmosphere, while storing significant carbon stocks, including in forest soils».
Η πληροφορία που εμπεριέχεται στους δασικούς χάρτες και δη οι περιοχές ΔΔ και ΠΔ (remaining primary forests) είναι το πλέον αντικειμενικό και ακριβές υπόβαθρο (σε σχέση με την κάλυψη γης Corine) διαχωρισμού μεταξύ δασικής κάλυψης και άλλων παραγωγικών/οικιστικών δραστηριοτήτων. Αυτές οι περιοχές θα έπρεπε να αποτελούν κύριο συστατικό της μελέτης. Αντιθέτως, η μελέτη χρησιμοποιεί μόνον επικουρικά και με ασαφή τρόπο τα όρια των δασικών εκτάσεων για την οριοθέτηση των ζωνών αφού στην υπο-ενότητα των τεχνικών χαρακτηριστικών σχεδίασης των ζωνών προστασίας οι μελετητές αναφέρουν:
«<u>Όπου κρίθηκε απαραίτητο</u> για την οριοθέτηση των επιμέρους ζωνών χρησιμοποιήθηκαν επίσης:
- Τα όρια των εκτάσεων που διέπονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, σύμφωνα με τον μερικώς κυρωμένο δασικό χάρτη της περιοχής»
Προτείνεται η μελέτη να συμπληρωθεί με τα πλέον πρόσφατα δεδομένα κυρωμένων και μη δασικών χαρτών. Τα δεδομένα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία βάσης με αντίστοιχους βαθμούς επιρροής στον καθορισμό του είδους ζωνών (ΖΑΠΦ, ΖΠΦ, ΖΔΟΕ, ΖΒΔΠΦ) ανάλογα με την ταξινόμησή τους (ΔΔ, ΑΔ, ΧΧ κλπ.) και όχι μόνον επικουρικά για επιλογή των τελικών ορίων με υποκειμενικό τρόπο.
4.2.1.3
Για την τεκμηρίωση της επιλογής των επιτρεπόμενων χρήσεων ανά κατηγορία ζώνης θα περίμενε να δει κανείς κατ’ ελάχιστον την ποσοτική ή ποιοτική αξιολόγηση (τύπου Leopold) των επιπτώσεων κάθε χρήσης γης του Π.Δ. 59/2018 ως προς κάθε είδος του προστατευτέου αντικειμένου επί τη βάσει των απειλών που προσδιορίστηκαν στο κεφάλαιο 3 και πορισμάτων από τη δημοσιευμένη επιστημονική έρευνα.
4.2.2 – 4.5
Τόσο η έλλειψη μεθοδολογικά συστηματοποιημένης μεθόδου αξιολόγησης των επιπτώσεων των χρήσεων γης, όσο και η απουσία αναφορών εντός κειμένου από τη βιβλιογραφία για την υποστήριξη των απόψεων των μελετητών καθιστούν μη επαρκώς τεκμηριωμένο τον προτεινόμενο περιορισμό των χρήσεων γης δεδομένων των επακόλουθων συνεπειών που αυτός έχει για τις παραγωγικές δραστηριότητες και την αξία των ακινήτων εντός των ρυθμιζόμενων περιοχών.
Διαβάζω στους “Πίνακες χρήσεων ανά κατηγορία και ανά πολύγωνο ζώνης προστασίας της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ELBA42235)” ότι στις “Αγροτικές εκτάσεις: ΖΒΔΦΠ01-ΖΒΔΦΠ03, ΖΒΔΦΠ05, ΖΒΔΦΠ12-ΖΒΔΦΠ14, ΖΒΔΦΠ18-ΖΒΔΦΠ20” επιτρέπεται η κατοικία μόνο για την εξυπηρέτηση της αγροτικής χρήσης. Παράλληλα επιτρέπονται τα ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ, ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ (Ν. 4276/2014) χωρίς κανένα περιορισμό σε αριθμό και μέγεθος.
Δεν καταλαβαίνω τη λογική αυτής της πρότασης.
Είναι μικρότερη η “πίεση”, όπως την αποκαλείτε, από τις τουριστικές εγκαταστάσεις παρά από τις κατοικίες?
Δεν υπάρχει κίνδυνος να μετατραπούν αυτές οι αγροτικές περιοχές σε αμιγώς τουριστικές και να χαθεί κάθε ίχνος εγχώριας παραγωγής και παραδοσιακού τοπίου?
Χάρτης 8
Ως αποτέλεσμα των διαπιστωμένων μεθοδολογικών ελλείψεων (βλέπε προηγούμενα σχόλια) δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα καθορισμού και τεκμηρίωσης της προτεινόμενης ζωνοποίησης. Ως παράδειγμα αναφέρονται οι χερσαίες περιοχές Natura της νήσου Άνδρου, στις οποίες παρατηρείται ένα ενδεχομένως δυσανάλογα υψηλό ποσοστό ζωνών αυστηρής (strict) προστασίας αφού Ζώνες Προστασίας της Φύσης (ΖΠΦ) καλύπτουν έκταση (88103/148712=) 59% των χερσαίων περιοχών με ταυτόχρονη ανισοκατανομή ως προς το βαθμό προστασίας του θαλάσσιου χώρου. Το ποσοστό αυτό είναι σχεδόν διπλάσιο έναντι στόχου 1/3 (περίπου 33%) που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα την οποία επικαλούνται οι μελετητές ως κατευθυντήρια γραμμή. Ταυτόχρονα τα όρια των ΖΠΦ διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τα αντίστοιχα προτεινόμενα όρια περιοχών προστασίας της φύσης προηγούμενου διαχειριστικού σχεδίου [1]. Σημειώνεται ότι αν και διαφέρει ο ακριβής ορισμός περιοχών προστασίας της φύσης κατά την έννοια του προηγούμενου και του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, παρατηρείται η επέκταση των περιοχών προστασίας της φύσης τόσο σε έκταση όσο και σε αυστηρότητα στους περιορισμούς χρήσεων. Δεδομένου δε ότι στις ομάδες μελέτης της υπό διαβούλευση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΕΠΜ) και του διαχειριστικού σχεδίου [1] συμμετείχαν από κοινού ορισμένοι μελετητές, προκαλείται απορία ως προς την ασυνέπεια των δύο προτάσεων καθώς η ΕΠΜ προτείνει αρκετά πιο εκτεταμένους περιορισμούς στις χρήσεις γης για το ίδιο κατά βάση προστατευτέο αντικείμενο με το διαχειριστικό σχέδιο. Ενδεχομένως η βαθμολόγηση κατά την αξιολόγηση σημαντικότητας οικοτόπων και ειδών του κεφαλαίου 3 χρήζει επανεξέτασης. Η ανισοκατανομή ΖΠΦ μεταξύ χερσαίου και θαλάσσιου χώρου προτείνεται να διορθωθεί με τον ορισμό ΖΠΦ επί των λιβαδιών ποσειδωνίας που προστατεύονται ελλιπώς εν αντιθέσει κατευθυντήριων γραμμών της ΕΕ. Τα λιβάδια ποσειδωνίας μπορούν να εντοπιστούν εύκολα μέσω υποβάθρου ορθοφωτογραφιών.
Από την άλλη πλευρά το αντίστοιχο ποσοστό Ζωνών Απόλυτης Προστασίας της Φύσης (ΖΑΠΦ) είναι μηδενικό επί της έκτασης της κυρίας νήσου της Άνδρου με τη μόνη προτεινόμενη ΖΑΠΦ να ορίζεται στην παρακείμενη νησίδα της Θεοτόκου. Δηλαδή, οι μελετητές ουσιαστικά δηλώνουν ότι στις περιοχές του Δικτύου Φύση της Ν. Άνδρου για τις οποίες έχει υπάρξει σειρά χρηματοδοτήσεων μέσω προγραμμάτων Life ουσιαστικά δεν έχει εντοπιστεί ούτε ένας εξαιρετικά ευαίσθητος τύπος φυσικού οικοτόπου, ή ενδιαιτήματα εξαιρετικά ευαίσθητων ειδών, των οποίων η παρουσία και αντιπροσωπευτικότητα εκτιμάται ως πολύ υψηλή ή η κατάσταση των οποίων επιτάσσει εξαιρετικά αυστηρή προστασία (βλέπε ορισμό ΖΑΠΦ στη σελίδα 21). Βέβαια, ενδιαιτήματα των δύο ειδών χαρακτηρισμού της Θεοτόκου (Μαυροπετρίτης και Θαλασσοκόροκας) καθώς και ενδιαιτήματα άλλων ειδών προτεραιότητας βάση του κεφαλαίου 3 (π.χ. Σπιζαετός) συναντώνται και σε άλλες περιοχές της Άνδρου. Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν αντίστοιχες προβλέψεις καθορισμού ΖΑΠΦ σε άλλες περιοχές δίνοντας της εντύπωση ότι το κριτήριο της ακατοίκητης νησίδας είναι το μόνο που έχει ληφθεί τελικά υπόψιν. Πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενος καθορισμού ΖΑΠΦ εντός ορισμένης ακτίνας από περιοχές ενδιαιτημάτων, όπως γνωστά σημεία φωλεοποίησης.
[1] NCC ΕΠΕ (2013), Διαχειριστικό Σχέδιο για τη ΖΕΠ Άνδρου, http://www.androslife.gr/material/mp01-diax.pdf
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ στην Διαβούλευση επι της Ε.Π.Μ. 8 Α’ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΝΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΑΙΓΑΙΟ (με επισήμανση αρθρων που αφορούν την Άνδρο) – ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΥ ΚΑΛΛΙΒΡΟΥΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 της Ε.Π.Μ. 8 Α’
(Εντος του κειμένου της αρχικής – πρότυπης Μελέτης έχουν ενταχθεί εδάφια που προτείνονται από τον υπογράφοντα , σημειωμένα με εντονη- πλάγια γραμματοσειρά) :
Από τις υφιστάμενες χρήσεις, αυτές που συνήθως είναι επιθυμητές, είναι η καλλιέργεια των αγρών με παραδοσιακές μεθόδους και η επανακαλλιέργεια των εγκαταλειμμένων, η άσκηση της κτηνοτροφίας εσταυλισμένης ή περιορισμένης σε έκταση – με σαφώς καθορισμένα όρια και χώρους σταυλισμού καθώς και συλλογής (και πρωτοβαθμιας επεξεργασίας ισως) υπολειμμάτων και λυμμάτων, η διατήρηση των βαθμίδων στα επικλινή εδάφη με πρόβλεψη χρηματοδότησης για την δομική τους ανανέωση και αντικατάσταση σοβαρά φθαρθέντων , η διατήρηση των υφιστάμενων πηγών νερού και των υγροτοπικών οικοτόπων με πρόβλεψη χρηματοδότησης για την περαιτέρω υγειονομική αναβαθμιση και “καλλιέργεια”, αποκατάσταση των οχθών και της αυτοφυούς χαρακτήρα βλάστησης γύρω από αυτές , η άσκηση της δασοπονίας με ήπιες επεμβάσεις, η διατήρηση των διακένων (χορτολιβαδικών ή ποοδών) σε δασικές εκτάσεις, η διατήρηση βραχωδών εκτάσεων, ο βιώσιμος τουρισμός, που επενδύει και αναδυκνύει τις περιβαλλοντικές /πολιτιστικές, τοπιακές αξίες του εκάστοτε τόπου.
Αντίθετα με τα παραπάνω, μη επιθυμητές χρήσεις είναι αυτές που δημιουργούν σημαντικούς θορύβους, αυξάνουν την κίνηση τροχοφόρων σε νέους χώρους, μειώνουν την επιφάνεια της παραγωγικής γης, εισάγουν στο οικοσύστημα νέα είδη φυτών (ξενικά είδη), ή ζώων και απειλούν την υπάρχουσα ισορροπία – θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά ή και να απαγορευθεί σε ζωνικές περιοχές η Ανεξέλεγκτη – ελεύθερη βόσκηση κοπαδιών, χωρίς ο κτηνοτρόφος να διαθέτει επαρκή χώρο δικού του αγροτεμαχίου βόσκησης και σταυλικών εγκαταστάσεων (για το σύνολο των μονάδων του κοπαδιού). Να αφαιρεθούν σχετικά Άδειες κτηνοτρόφων που δεν θα συμμορφώνονται , με εξαίρεση των καθαρά οικιακών – οικογενειακών εκτροφέων που θα θεσμοθετηθεί Ειδικό Σήμα και διαδικασία Πιστοποίησης και Διάθεσης ελεγχόμενα μικρών ποσοτήτων πρωτογενών και δευτερογενών προϊόντων της εκτροφής (κρέας – αυγά – γαλακτοκομικά – παστεριωμένα υποπροϊόντα), που θα τους επιτρέπεται ή βόσκηση αυστηρά εντός των ορίων της οικογενειακής – ιδιόκτητης και ιδιόχρηστης έκτασης, δημιουργούν νέους οικισμούς μέσα στην περιοχή – που εξαιρούνται όμως και οικιστικές μονάδες (κτίσματα κάτω των 200 Μ2 και όγκου κατω των 600 Μ3 , καθώς και συγκεντρώσεις τέτοιας μορφής και μεγέθους με μικρή πυκνότητα και σημαντική διασπορά – π.χ. 1 κτίσμα ανα 500 μ. ενδιάμεσης απόστασης απο το επόμενο , 2 κτίσματα το ανώτερο ανα 4 στρέμματα (Αρτιότητα Α’) ή 4 κτίσματα το ανώτερο για 8 στρέμματα (Αρτιότητα Β’), ενάντια στην φυσικότητα και την αντοχή της, αλλάζουν δραματικά το υπάρχον ανάγλυφο – οι όποιες επιτρεπόμενες δομικές κατασκευές να μην υπερβαίνουν τα 2,50 έως 3,50 μ. σε ύψος από το διαμορφωμένο ανάγλυφο του εδάφους , αν πρόκειται για συμπαγούς μορφής, ή τα 5,00 εως 7,00 μ. , αν πρόκειται για ελαφρές – συναρμολογούμενες – δικτυακές κατασκευές , για χρήση : Ενεργειακών συστημάτων Α.Π.Ε. , Υδραγωγείων ή Αντλητικών πύργων , Πυλώνων επιτήρησης και φωτισμού ευαίσθητων περιοχών, Παρατηρητηρίων Πυρασφάλειας ή και Φυσικών σχηματισμών ή Αρχαιολογικών Τόπων.ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ :
Γιατί θεωρούνται “ασύμβατες” και δεν συμπεριλαμβάνονται οι Χρήσεις (σύμφωνα με το Π.Δ. 59/ 29-6-2018) :
5. Μικρές υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις.
6. Πολιτιστικές εγκαταστάσεις.
13. Αναψυκτήρια.
24.1. Γεωργικές, δασικές, κτηνοτροφικές, αλιευτικές και λοιπές αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
24.2. Γεωργικές αποθήκες και λοιπές εγκαταστάσεις αγροτικού τομέα (άρθρο 2 του από 31.5.1985 π.δ. ΦΕΚ Δ’ 270).
24.3. Κτηνοτροφικές-πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις – Αντλητικές εγκαταστάσεις.38. Κοιμητήρια.
39. Κέντρα αποτέφρωσης νεκρών (Κ.Α.Ν.) και οστών46. Αστική γεωργία – Λαχανόκηποι.
47. Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές.Όλες ή και κατά περίπτωση μερικές από τις παραπάνω χρήσεις θα μπορούσαν να επιτραπούν στις Ζώνες : ΖΔΟΕ-6 , ΖΔΟΕ-7 , ΖΔΟΕ-8 , ΖΔΟΕ-9 , ΠΖ-01 και ΠΖ-02
Γενικότερα δε, με δεδομένο ότι στο νησί της Άνδρου υπάρχει μια εξαιρετική ως προς την σχέση του Τοπίου και του Περιβάλλοντος με Ήπιες Δράσεις Αναψυχής και Ευζωΐας δραστηριότητα Εναλλακτικού – Βιώσιμου Τουρισμού . Εδω και 30 και πλεον χρόνια έχουν εντοπιστεί, χαρτογραφηθεί σε Ειδικούς Χάρτες και με κατάλληλο τρόπο σημανθεί 24 Μονοπάτια – Πεζοπορικές διαδρομές στην ενδοχώρα του νησιού, οι οποίες καταλήγουν τις περισσότερες φορές σε παραδοσιακούς οικσιμούς – εκ των περίπου 40 του νησιού – και καθώς έχουν λάβει Ειδική Ευρωπαϊκή Πιστοποίηση και συχνές Επιβραβεύσεις, συνιστούν σημαντικό παράγοντα της διασποράς της εποχικότητας του τουριστικού ρεύματος, καθιστώντας αυτές καταλληλότερες δραστηριότητες Υπαιθρου στις χρονικές περιόδους του έτους που η Άνδρος εμφανίζει σαφή υστέρηση – από Σεπτέμβριο έως και Ιούλιο. Οι επιλέγοντες όμως επισκέπτες του νησιού για Πεζοπορικό – Περιπατητικό – Ορειβατικό Τουρισμό, έχουν ανάγκη παροχής συναφών Υπηρεσιών μικρής δυνμαικότητας σε : διαμομή – εστίαση – μεταφορές μεταξύ οικισμών – μικρές αγορές αναμνηστικών ειδών και προϊόντων τοπικής παραγωγής (σε τρόφιμα και ποτά). Αυτές λοιόν θα πρέπει να εξασφαλιστούν κατά μήκος και στην αρχή και το τέλος των 24 αυτών μονοπατιών, που τυγχάνει σαφώς να διασχίζουν τις Ζώνες Προστασίας Φύσης της Άνδρου και επομένως πρέπει κατ’ εξαίρεση να επιτραπούν δραστηριότητες που υπο κανονικές συνθήκες θεωρούνατι Ασύμβατες , όπως :
μικρές μονάδες (ξενώνες) τουριστικής διαμονής (εως 12 δωματίων ή διαμερισμάτων) (15) – μικροί χώροι εστίασης (εως 100 ατομων) (13 , 12) – μικρά καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης , αναμνηστικών ειδών και εμπορίας τοπικής παραγωγής προϊόντων (10.1 – 20.3 – 20.2) – Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα (24.5) και Αγροτουριστικές μονάδες (συνδυασμένης διαμονής και εντόπιας πρωτογενούς παραγωγής) – Πολιτιστικές εγκαταστάσεις τοπικής σημασίας μέχρι 200 τ.μ. συνολικής επιφάνειας δόμησης (6).
.Επίσης τα εδάφια στο κείμενο παραπάνω με μορφή :
Η άσκηση της κτηνοτροφίας ΜΟΝΟ ως εσταυλισμένης ή Εκτατικής – περιορισμένης σε έκταση – με σαφώς καθορισμένα όρια και αντίστοιχες δυναμικότητες κοπαδιού.ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΣ ΚΑΛΛΙΒΡΟΥΣΗΣ – Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π., δημότης Άνδρου
Θα εκτιμούσα μία διευκρίνηση για τις επιτρεπόμενες ειδικές χρήσεις γης για τις ΖΔΟΕ «Ορεινές και ημιορεινές εκτάσεις Μήλου» της ΣΠΠΒ-03
στον πινακα με κωδικό χρήσης γης 6 αναφερονται “Πολιτιστικές εγκαταστάσεις μέχρι 1200 τ.μ”
ποιές επιτρέπονται ,η θα μπορούσε να είναι αυτές οι πολιτιστικες εγκαταστάσεις ?
θά ηθελα μια σύντομη απάντηση γιά να μπορέσω να τοποθετηθώ εγκαίρως.
Βασίλης
Τοπική Κοινότητα Βιταλίου Βιτάλι, 14/12/2022
ΠΡΟΣ: Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας
Θέμα: Δημόσια διαβούλευση του έργου “Εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών, Σύνταξη Προεδρικών Διαταγμάτων Προστασίας και Σχεδίων Διαχείρισης για τις Περιοχές του Δικτύου Natura 2000 – ΕΠΜ 8α: Περιοχές Natura 2000 της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (μέρους)
Η Τοπική Κοινότητα Βιταλίου του Δήμου Άνδρου, εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά της ως προς την ένταξη περιοχών της στο Δίκτυο Natura 2000 και ζητά να εξαιρεθούν διότι αφορούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις με ελαιόδεντρα, αμπέλια, συκές κ.α.
Επιπλέον οι περισσότερες περιοχές του οικισμού είναι περιτοιχισμένες και περιέχουν παλιές οικίες και κελιά ενώ βρίσκονται πλησίον του οικισμού Βιταλίου που δεν έχει οριοθετηθεί.
Η Τοπική Κοινότητα Βιταλίου και οι κάτοικοί της θεωρούμε ότι θίγονται τα συμφέροντά μας και ζητάμε την εξαίρεση των περιοχών μας.
Ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Βιταλίου
Κωνσταντής Νικόλαος
6978300714
Η Δ’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας εκπροσωπώντας 43.000 μέλη κυνηγούς, μεταξύ αυτών και 4.000 κυνηγούς στην Π.Ε. Κυκλάδων καταγγέλλει ως εκτός προδιαγραφών του ΥΠΕΝ τον καθορισμό Γενικών και Ειδικών χρήσεων που πραγματοποιήθηκε κατά την υλοποίηση της συγκεκριμένης ΕΠΜ (4<sup>ο</sup> κεφάλαιο). Οι μελετητές χρησιμοποίησαν λανθασμένα ως πρώτο και βασικό κριτήριο παραφρασμένες οδηγίες εγγράφου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τη δημιουργία ζωνών προστασίας στο 1/3 της περιοχής μελέτης, ενώ στο 10% αυτής εφαρμογή απολύτου προστασίας (Criteria and guidance for protected areas designations, EC 2022). Τα ανωτέρω ποσοστά σε καμία περίπτωση δεν αφορούν τοπικό ή εθνικό επίπεδο, αλλά αφορούν ολόκληρες βιογεωγραφικές ενότητες (στη συγκεκριμένη περίπτωση τη μεσογειακή βιογεωγραφική ενότητα). Εξάλλου, η ΕΕ τονίζει ότι τα ανωτέρω ποσοστά δεν είναι δεσμευτικά και η χώρα μας τα υπέρ καλύπτει.
Καταγγέλλουμε ως εκτός προδιαγραφών του ΥΠΕΝ την σύνταξη της ΕΠΜ σε ό,τι αφορά τα θέματα που άπτονται της δραστηριότητας της θήρας, διότι δεν συνδέει ως όφειλε τα αποτελέσματα του κεφαλαίου 1, 2 και 3, δηλαδή την αξιολόγηση των πιέσεων / απειλών στο προστατευταίο αντικείμενο με τα παράγωγα του κεφαλαίου 4, που είναι ο καθορισμός των Γενικών και Ειδικών Χρήσεων. Στην πλειοψηφία των ειδικών χρήσεων ανά ζώνη (κεφ. 4) προτείνεται η απαγόρευση της θήρας χωρίς αυτό να εκπορεύεται (πολλές φορές έρχεται και σε αντίθεση), με την αξιολόγηση της δραστηριότητας στα κεφάλαια 1, 2 και 3 της ΕΠΜ.
Συγκεκριμένα:
Στο κεφάλαιο 2 της ΕΠΜ «Περιγραφή προστατευτέου αντικειμένου» ο μελετητής παρουσιάζει «τα στοιχεία των πιέσεων και απειλών που ασκούνται συνολικά στο προστατευτέο αντικείμενο ανεξάρτητα από την πηγή τους – εποπτεία, ΤΕΔ, σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών – και ακόμη με προσθήκες ή αναθεωρήσεις των πιέσεων/απειλών από τους μελετητές, ανά περιοχή Natura. Η παρουσίαση του συνόλου των πιέσεων/απειλών (υψηλής και μέσης σημασίας) συμπληρώνεται με την εκτίμηση της έντασής τους, όπως συγκεντρώνονται και επαναξιολογούνται στα πλαίσια του έργου των ΕΠΜ.» Μετά από διεξοδική έρευνα και την τελική κρίση των μελετητών στο κεφ. 2 της ΕΠΜ, το κυνήγι (απειλή/πίεση G07) σε καμία περιοχή του δικτύου Natura της περιοχής μελέτης δεν καταγράφεται να έχει αρνητική επίδραση στην διατήρηση των προστατευτέων αντικειμένων. Στο κεφ. 2 σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται η λαθροθηρία (G10 Παράνομο κυνήγι / θανάτωση), η οποία είναι παράνομη δραστηριότητα που δεν σχετίζεται με την θήρα. Η αντιμετώπιση της λαθροθηρίας απαιτεί ειδικά μέτρα, όπως σύνταξη και εφαρμογή τοπικών σχεδίων ελέγχου της με την συνεργασία των αρμόδιων αρχών. Σε καμία περίπτωση η ύπαρξη λαθροθηρίας δεν οδηγεί στο μέτρο απαγόρευση της θήρας, γιατί απλούστατα θα οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η απειλή/πίεση G10 αφορά την παράνομη θανάτωση που προκαλείται από την αλιεία. Άρα, σε κανένα σημείο του κεφ. 2 της ΕΠΜ δεν τεκμηριώνονται οι αρνητικές επιδράσεις της δραστηριότητας της θήρας στο προστατευταίο αντικείμενο.
Επίσης στο κεφάλαιο 3 της ΕΠΜ «Συνολική εκτίμηση και σύνθεση στοιχείων» και πιο συγκεκριμένα στην παράγραφο 3.2 “Αλληλεπιδράσεις με ευρύτερη περιοχή” και 3.2.1 “Γενικά στοιχεία πιέσεων/απειλών”, ο μελετητής καταγράφει τις “επιδράσεις των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων της ευρύτερης περιοχής, δηλαδή της περιοχής <u>εκτός των ορίων του Δικτύου Natura</u>, οι οποίες όμως είναι σημαντικές για το προστατευτέο αντικείμενο εντός του Δικτύου. Παράλληλα, αξιολογούνται οι πιέσεις και οι απειλές της ευρύτερης περιοχής, όπως αυτές καταγράφτηκαν και αναλύθηκαν στο κεφάλαιο 2.3, και πως αλληλοεπιδρούν με τα είδη και τους τύπους οικοτόπων της περιοχής του Δικτύου Natura.” Και σε αυτό το σημείο της ΕΠΜ η θήρα (G07) δεν συγκαταλέγεται στις δραστηριότητες που θεωρούνται ως απειλή/πίεση για την διατήρηση των περιοχών του δικτύου Natura, της περιοχής μελέτης.
Σε ευθεία αντίθεση με τα γραφόμενα του κεφαλαίου 2 της ΕΠΜ, αλλά και του πρώτου μέρους του κεφαλαίου 3, που αφορά την καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης, η απειλή με τον κωδικό G07 που αφορά το κυνήγι εμφανίζεται από το πουθενά στο κεφάλαιο 3.2.2 (Πιέσεις και απειλές της ευρύτερης περιοχής κάθε GR) καθώς και στο κεφάλαιο 3.3με τίτλο «Εκτίμηση και αξιολόγηση των δυνητικών συγκρούσεων μεταξύ της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και των οικονομικών δραστηριοτήτων της ΕΠΜ». Πιο συγκεκριμένα με έωλες αιτιολογίες τύπου «φασόν» που τις περισσότερες φορές είναι copy paste, το κυνήγι στοχοποιείται αυτόκλητα από τους μελετητές, χωρίς τη χρήση κανενός δεδομένου τεκμηριωμένης αξιοπιστίας ότι επηρεάζει αρνητικά την διατήρηση των περιοχών. Οι μελετητές με αντιεπιστημονικό τρόπο συγχέουν την νόμιμή δραστηριότητα της θήρας με την λαθροθηρία και την τυχαία θανάτωση, για να τεκμηριώσουν ανεπιτυχώς την καθολική απαγόρευση του κυνηγίου, στην πλειοψηφία των ζωνών της περιοχής μελέτης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσουμε ότι κανένα περιστατικό λαθροθηρίας που να αφορά είδος χαρακτηρισμού ή είδος με θεσμική ή διαχειριστική προτεραιότητα δεν έχει καταγραφεί στα αρχεία συμβάντων της αρμόδιας Διεύθυνσης Δασών Κυκλάδων και της Ομοσπονδιακής θηροφυλακής, τα τελευταία 22 χρόνια που δραστηριοποιούνται έντονα στην περιοχή, πραγματοποιώντας χιλιάδες ελέγχους κάθε χρόνο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και για την «τυχαία θανάτωση» από πυροβολισμό. Άρα, η τεκμηρίωση των μελετητών αγγίζει τα όρια της φαντασίας, με μοναδικό στόχο την απαγόρευση του κυνηγίου σε πολλαπλάσιες εκτάσεις σε σχέση με τις υφιστάμενες απαγορεύσεις θήρας.
Η «ελαφρότητα» με την οποία προτείνουν επιμέρους απαγορεύσεις θήρας ανά περιοχή του δικτύου Natura σε όλη την έκταση της ΕΠΜ, αναλύεται στη συνέχεια.
- GR4220001 “Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά την ορνιθοπανίδα της ΖΕΠ.”, αναφέρουν αόριστα χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση οι μελετητές. Ατεκμηρίωτα προτείνουν στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ17, ΖΠΦ16, ΖΠΦ15 και ΖΠΦ14 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βορείων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-01). Από πλευράς μας ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220006. Το κυνήγι (G07) δεν καταγράφεται ως απειλή/πίεση στην περιοχή, οι μελετητές, όμως, θεωρούν ότι “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» επιδρά σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ. Επίσης, θεωρούν ότι η δραστηριότητα του κυνηγίου επίσης θεωρούν ότι δύναται να επιδράσει αρνητικά την ερπετοπανίδα της ΕΖΔ”, και γι’ αυτόν τον λόγο προτείνουν στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση της θήρας. Όσο και αν έχουμε τη διάθεση να ασκήσουμε καλόπιστη κριτική στην ΕΠΜ, η αρνητική επίδραση του κυνηγίου στην ερπετοπανίδα των ζωνών….. μας ξεπερνάει! Τα σημαντικά είδη των ερπετών δραστηριοποιούνται κυρίως περιόδους του χρόνου (άνοιξη, καλοκαίρι) και ώρες της ημέρας (μεσημέρι), όπου δεν ασκείται το κυνήγι. Αντίθετα, οι τυχαίες θανατώσεις ερπετών συμβαίνουν κυρίως κατά την αιχμή της τουριστικής περιόδου, από την κίνηση των τροχοφόρων οχημάτων. Γιατί άραγε θα πρέπει για την προστασία των ερπετών να απαγορευτεί το κυνήγι, και όχι η κυκλοφορία των οχημάτων ή των τουριστών, που είναι πολυπληθέστεροι στις Κυκλάδες από τους κυνηγούς, και κινούνται τις ευαίσθητες περιόδους του βιολογικού κύκλου των ερπετών; Πιο συγκεκριμένα προτείνουν αναίτια την απαγόρευση της θήρας σε 12 ζώνες: ΖΠΦ39, ΖΠΦ38, ΖΠΦ37, ΖΠΦ36, ΖΠΦ07, ΖΠΦ06, ΖΠΦ04, ΖΠΦ03, ΖΠΦ02, ΖΠΦ01, ΖΒΔΦΠ-01, ΖΑΠΦ-03, ΖΑΠΦ-02 και ΖΑΠΦ-01 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Νοτίων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-03). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220007. Οι μελετητές αναφέρουν πως “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» επιδρά σε όλη την περιοχή της ΕΖΔ. Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά στην ερπετοπανίδα της ΕΖΔ.” Αν και η θήρα (G07) δεν αποτελεί αρνητική επίδραση στην περιοχή, οι μελετητές προτείνουν την απαγόρευση κυνηγιού στην ζώνη ΖΠΦ12 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Νοτίων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-03). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στην ανωτέρω ζώνη.
- GR4220008. Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές/πιέσεις της περιοχής. Και σε αυτήν την περίπτωση ωστόσο, οι μελετητές υπερβάλλουν και αναφέρουν ότι “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» επιδρά σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ. Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά την ερπετοπανίδα της ΕΖΔ.” Παρόλα αυτά στην συνέχεια εξειδικεύουν την απειλή G12 και αναφέρουν ότι η «Τυχαία θανάτωση» αφορά δραστηριότητες αλιείας και ναυσιπλοΐας. Για τους ανωτέρω έωλους λόγους, οι μελετητές προτείνουν στο κεφάλαιο 4 χωρίς καμία τεκμηρίωση την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ32 και ΖΠΦ35 της ΕΖΔ της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Νοτίων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-03). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220009. Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές της περιοχής, ενώ η απειλή G12 «Τυχαία θανάτωση», εξειδικεύεται από τους ίδιους τους μελετητές ότι αφορά δραστηριότητες αλιείας και ναυσιπλοΐας. Παρόλα αυτά οι μελετητές προτείνουν την απαγόρευση θήρας σε 4 ζώνες της περιοχής: ΖΒΔΦΠ-01, ΖΒΔΦΠ-02, ΖΒΔΦΠ-03, ΖΒΔΦΠ-05 και ΖΠΦ1 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Δυτικών Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220010. Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές της περιοχής, ενώ η απειλή G12 «Τυχαία θανάτωση», διευκρινίζεται ότι αφορά δραστηριότητες αλιείας και ναυσιπλοΐας. Παρόλα αυτά οι μελετητές προτείνουν την απαγόρευση θήρας στις ΖΠΦ12 και ΖΠΦ17 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Δυτικών Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220011 Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές της περιοχής. Οι μελετητές για άλλη μία φορά σκόπιμα συγχέουν την δραστηριότητα της θήρα και αναφέρουν «η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» υπάρχει σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ. Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά την ερπετοπανίδα της ΕΖΔ.». Σε συνέχεια της ανωτέρω στρεβλής προσέγγισης οι μελετητές προτείνουν στο κεφάλαιο 4 χωρίς καμία τεκμηρίωση την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ-16, ΖΠΦ-14, ΖΔΟΕ-09, ΖΒΔΦΠ-14, ΖΒΔΦΠ-13, ΖΒΔΦΠ-12 και ΖΒΔΦΠ-08 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Δυτικών Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220018 Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές της περιοχής. Οι μελετητές σκόπιμα, χωρίς το παραμικρό δεδομένο, συγχέουν την δραστηριότητα της θήρα με την λαθροθηρία και αναφέρουν “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» υπάρχει σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ. Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά στην ορνιθοπανίδα της περιοχής.” Για τους άσχετους παραπάνω λόγους προτείνουν καθ’ υπερβολή στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ36, ΖΠΦ37, ΖΠΦ38 και ΖΠΦ39 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220019 Το κυνήγι δεν καταγράφεται ως απειλή/πίεση στην περιοχή. Και σε αυτή την περίπτωση όμως, με την προσφιλή διαδικασία του copy-paste οι μελετητές αναφέρουν “Η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» υπάρχει σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ. Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά την ερπετοπανίδα της ΕΖΔ.” Για άλλη μία φορά χωρίς τεκμηρίωση, οι μελετητές προτείνουν στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ26, ΖΠΦ27, ΖΠΦ30, ΖΠΦ32, ΖΠΦ64 και ΖΒΔΦΠ09 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220020 Το κυνήγι δεν καταγράφεται ως απειλή/πίεση στην περιοχή. Σκόπιμα οι μελετητές ταυτίζουν το κυνήγι με την λαθροθηρία και καθ’ υπέρβαση αναφέρουν ότι “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)» υπάρχει σε όλη την ευρύτερη περιοχή της ΕΖΔ”. Για του ανωτέρω αβάσιμους λόγους στο κεφάλαιο 4 προτείνουν χωρίς καμία τεκμηρίωση την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ16, ΖΠΦ17, ΖΠΦ18, ΖΠΦ19, ΖΠΦ20, ΖΠΦ21, ΖΠΦ22, ΖΠΦ24, ΖΠΦ25, ΖΠΦ26, ΖΠΦ27, ΖΠΦ29, ΖΔΟΕ-07, ΖΒΔΦΠ-02 και ΖΒΔΦΠ-04 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Νοτίων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-03). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220027 Το κυνήγι δεν καταγράφεται ως απειλή/πίεση στην περιοχή, παρόλα αυτά οι μελετητές προτείνουν στο κεφάλαιο 4 χωρίς καμία τεκμηρίωση την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ48, ΖΠΦ49, ΖΠΦ50, ΖΠΦ51, ΖΠΦ52, ΖΠΦ53, ΖΠΦ54 και ΖΠΦ65 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220028 Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η “Η δραστηριότητα δύναται να επιδράσει αρνητικά στην ορνιθοπανίδα της ΖΕΠ” και ότι το κυνήγι αποτελεί μία από τις σημαντικότερες απειλές, για τα είδη Aquila fasciata, Falco peregrinus, Falco eleonorae και Emberiza caesia. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι: α) κανένα από τα παραπάνω είδη δεν είναι θηρεύσιμο και β) η περιοχή είναι σημαντική σε ευρωπαϊκό επίπεδο μόνο για το είδος Falco eleonorae, αποδημητικό είδος που με βρίσκεται στην περιοχή τέλος Απριλίου – Οκτώβριο. Ανεδαφικά και πάλι ωστόσο, οι συγγραφείς προτείνουν στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση της θήρας στις ζώνες ΖΠΦ01, ΖΠΦ02, ΖΠΦ03, ΖΠΦ04, ΖΠΦ05, ΖΠΦ06, ΖΠΦ07, ΖΠΦ08, ΖΠΦ09, ΖΠΦ10, ΖΠΦ11, ΖΠΦ12, ΖΠΦ13, ΖΠΦ18, ΖΠΦ19, ΖΠΦ20, ΖΠΦ21, ΖΠΦ22, ΖΠΦ23, ΖΠΦ24, ΖΠΦ58, ΖΠΦ59, ΖΠΦ60, ΖΠΦ61, ΖΠΦ62, ΖΠΦ63, ΖΔΟΕ18, ΖΒΔΦΠ04, ΖΒΔΦΠ0, ΖΒΔΦΠ06, ΖΒΔΦΠ07, ΖΒΔΦΠ08 και ΖΑΠΦ-01 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220029 Το κυνήγι δεν αποτελεί σύμφωνα και με τους συγγραφείς απειλή ή πίεση για την περιοχή. Μάλιστα την απειλή G12 την εξειδικεύουν ως «Τυχαία θανάτωση», λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και ναυσιπλοΐας. Παρόλα αυτά προτείνουν την απαγόρευση θήρας στις ζώνες ΖΠΦ-03, ΖΠΦ-04, ΖΠΦ-07 και ΖΠΦ-09 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Δυτικών Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220030 Το κυνήγι (G07) και σε αυτή την περίπτωση δεν καταγράφεται ως απειλή, αλλά οι μελετητές θεωρούν το κυνήγι με την λαθροθηρία ταυτόσημες έννοιες, γεγονός που αποδείξαμε ότι δεν ισχύει, και καθ’ υπέρβαση αναφέρουν ότι “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)»” επιδρά στην περιοχή. Στην συνέχεια, στο κεφ. 3.3. ευτελώς και χωρίς νοηματική και ουσιαστική συνέχεια, η θήρα εμφανίζεται ως μία από τις σημαντικότερες απειλές για τα είδη: Aquila fasciata, Buteo rufinus, Falco peregrinus και Falco eleonorae. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι κανένα από αυτά τα είδη δεν είναι θηρεύσιμο, ενώ δεν υπάρχει καμία μήνυση για λαθροθηρία ή τυχαία θανάτωσή τους από κυνηγούς. Επίσης, η περιοχή είναι σημαντική σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη διατήρηση μόνο των ειδών Falco eleonorae και Phalacrocorax aristotelis. Παρόλα αυτά, οι συγγραφείς για άλλη μία φορά ατεκμηρίωτα και άσκοπα προτείνουν την απαγόρευση της θήρας στις ζώνες ΖΠΦ39, ΖΠΦ31, ΖΠΦ30, ΖΠΦ28, ΖΠΦ23, ΖΠΦ15, ΖΠΦ10, ΖΠΦ06, ΖΠΦ05, ΖΠΦ04, ΖΠΦ03, ΖΠΦ02, ΖΒΔΦΠ-03 και ΖΒΔΦΠ-05 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Νοτίων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-03). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220031 Και σε αυτή την περίπτωση από τη μορφή copy-paste, οι μελετητές αναφέρουν ως πίεση/απειλή για την περιοχή την δραστηριότητα του κυνηγιού συγχέοντάς το με τη λαθροθηρία G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)». Στην συνέχεια αυθαιρετούν και πάλι αναφέροντας ότι το κυνήγι αποτελεί μία από τις σημαντικότερες απειλές, για τα είδη: Buteo rufinus, Aquila fasciata, Falco peregrinus, Falco eleonorae και Emberiza caesia, αν και πρόκειται για είδη που ουδέποτε συμπεριλήφθηκαν στον πίνακα των θηρευσίμων ειδών, δεν έχουν παραδοσιακά κανένα θηρευτικό ενδιαφέρον, είναι απαραγνώριστα και δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα σύγχυσης τους με τα θηρεύσιμα είδη. Επιπλέον, ουδέποτε έχει καταγραφεί τυχαία θανάτωσή τους ή περιστατικό λαθροθηρίας τους από τις αρμόδιες αρχές. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί πως περιοχή είναι σημαντική σε ευρωπαϊκό επίπεδο μόνο για το είδος Falco eleonorae. Για άλλη μία φορά, για ιδεολογικούς ή άλλους απροσδιόριστους λόγους, οι συγγραφείς προτείνουν την άσκοπη απαγόρευση θήρας στις ζώνες ΖΠΦ26, ΖΠΦ27, ΖΠΦ28, ΖΠΦ29, ΖΠΦ30, ΖΠΦ31, ΖΠΦ32, ΖΠΦ33, ΖΠΦ34, ΖΠΦ35, ΖΠΦ64, ΖΔΟΕ13, ΖΒΔΦΠ09,ΖΒΔΦΠ10, ΖΒΔΦΠ11 και ΖΑΠΦ-02 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220032 Το κυνήγι (G07) δεν περιλαμβάνεται στις απειλές της περιοχής. Οι μελετητές σκόπιμα και πάλι συγχέουν την δραστηριότητα της θήρα με την λαθροθηρία αναφέροντας ότι “η δραστηριότητα του κυνηγιού με την πίεση/απειλή G10 «Παράνομο κυνήγι/θανάτωση» και G12 «Τυχαία θανάτωση (λόγω δραστηριοτήτων αλιείας και κυνηγιού)»” και ότι “Η δραστηριότητα – εννοούν του κυνηγίου – δύναται να επιδράσει αρνητικά στην ορνιθοπανίδα της περιοχής.” Στην συνέχεια στο κεφάλαιο 3.3., για άλλη μία φορά σε αντίθεση με την τεκμηρίωση του κεφ. 2 της ίδιας μελέτης, αναφέρουν ότι το κυνήγι αποτελεί μία από τις σημαντικότερες απειλές για τα είδη: Buteo rufinus, Aquila fasciata, Falco peregrinus και Falco eleonorae, ενώ η περιοχή είναι σημαντική σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την διατήρηση του είδους Buteo rufinus. Χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση οι συγγραφείς προτείνουν την απαγόρευση της θήρας στις ζώνες ΖΠΦ36, ΖΠΦ37, ΖΠΦ38, ΖΠΦ39, ΖΠΦ40,, ΖΠΦ41, ΖΠΦ42, ΖΠΦ43, ΖΠΦ44, ΖΔΟΕ15, ΖΔΟΕ16, ΖΒΔΦΠ15, ΖΒΔΦΠ16 και ΖΒΔΦΠ17 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
- GR4220033 Το κυνήγι δεν καταγράφεται ως απειλή/πίεση στην περιοχή. Παρόλα αυτά οι μελετητές προτείνουν χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση και αιτία στο κεφάλαιο 4 την απαγόρευση της θήρας στις Ζώνες ΖΠΦ45, ΖΠΦ46, ΖΑΠΦ-03, ΖΑΠΦ-04 και ΖΑΠΦ-05 της Σύνθετης Περιοχής Προστασίας Βιοποικιλότητας Βόρειων Κυκλάδων (ΣΠΠΒ-02). Ζητάμε να συνεχίσει η θήρα να είναι επιτρεπόμενη δραστηριότητα στις ανωτέρω ζώνες.
Στο Κεφ. 3 ο μελετητής διακρίνει διαφορετικές ομάδες Οικολογικών Χωρικών Ενοτήτων (ΟΧΕ), οι οποίες παρουσιάζουν σχετική ομοιογένεια ως προς τους τύπους οικοτόπων (Τ.Ο.) και τα είδη που φιλοξενούν και τις οικολογικές τους λειτουργίες, αλλά και ως <u>προς τις πιέσεις/απειλές</u> που εμφανίζονται και επηρεάζουν τα εν λόγω είδη/τ.ο. Οι ΟΧΕ που καταγράφονται είναι:
- Ακατοίκητες νησίδες και απόκρημνες βραχώδεις ακτές
- Χερσαίες απόκρημνες βραχώδεις εκτάσεις και σπήλαια
- Φρυγανικές και θαμνώδεις εκτάσεις – μονοετείς, πολυετείς/δενδρώδεις και εγκαταλειμμένες καλλιέργειες
- Υγρότοποι, και παράκτιες λιμνοθάλασσες
- Θαλάσσιες ΟΧΕ (θαλάσσια λιβάδια, ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα, πέλαγος)
Στην συνέχεια ο μελετητής παραθέτει τις κυριότερες απειλές – πιέσεις για κάθε μία από τις ανωτέρω οικοσυστημικές χωρικές ενότητες. Αν και σε καμία από τις ΟΧΕ το κυνήγι δεν καταγράφεται ως πίεση – απειλή που επιδρά αρνητικά για τη διατήρησή τους, παρόλα αυτά ο μελετητής στο κεφάλαιο 4 αναίτια προτείνει την απαγόρευση θήρας στην μεγαλύτερη έκταση των περιοχών του Δικτύου Natura που εξετάζει η ΕΠΜ. Πιο συγκεκριμένα προτείνει την απαγόρευση σε έκταση 180.958 στρεμμάτων στο υπό μελέτη τμήμα των Κυκλάδων, επιπλέον των 161.179 στρεμμάτων στα οποία απαγορεύεται η θήρα βάσει της κείμενης νομοθεσίας. Τα υφιστάμενα ΚΑΖ και οι Δασικές Απαγορευτικές Διατάξεις Θήρας που εκτείνονται σε 161.179 στρέμματα, εξασφαλίζουν εδώ και 40 χρόνια υψηλό βαθμό προστασίας στα είδη της Άγριας Πανίδας, ενώ παράλληλα, δίνουν τη δυνατότητα να καλύπτονται στην περιορισμένη έκταση των νησιών και των νησίδων των Δυτικών Κυκλάδων οι ψυχαγωγικές ανάγκες των ντόπιων κατοίκων κυνηγών. Η κάλυψη των ψυχαγωγικών αναγκών προβλέπεται με σαφήνεια από το άρθρο 2 της Κοινοτικής Οδηγίας για τα Πτηνά (2009/14/ΕΚ). Οι συντάκτες της εν λόγω ΕΠΜ με τον υπερπολλαπλασιασμό των απαγορεύσεων κυνηγίου, παραβιάζουν εμφανώς το κοινοτικό δίκαιο που, φυσικά, είναι ενσωματωμένο στο εθνικό μας δίκαιο. Αποτέλεσμα αυτής της ιδεοληπτικής προσέγγισης της ΕΠΜ είναι να αυξηθεί κατά 112,27% η έκταση των απαγορευμένων στο κυνήγι περιοχών στα υπό μελέτη νησιά. Χάρτης νέων απαγορεύσεων
Είναι καταφανές ότι στην ΕΠΜ υπάρχουν αναντιστοιχίες και ανακολουθίες, καθώς και «παραβάσεις» των προδιαγραφών σύνταξης των ΕΠΜ που εξέδωσε το ΥΠΕΝ. Η αντιεπιστημονική μεθοδολογία οδηγεί σε απαγορεύσεις, απειλώντας με ένα δυσμενές καθεστώς το μέλλον των χρηστών της περιοχής. Για εμάς αποτελεί επιπολαιότητα, να εμφανίζεται η λαθροθηρία ως μία από τις κυριότερες απειλές για την διατήρηση των ειδών στις ΖΕΠ του έργου. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που οι ίδιοι μελετητές, στον Πίνακα 3.3-1, προσδίδουν στη λαθροθηρία (παράνομη θανάτωση με πυροβολισμό) τον χαρακτηρισμό «L», δηλαδή χαμηλής έντασης πίεση – απειλή, για τα είδη Falco peregrinus, Falco eleonorae και Aquila fasciata. Πέρα από την ασυμφωνία, μεταξύ του κειμένου και των πινάκων της ΕΠΜ, οι προδιαγραφές του ΥΠΕΝ προβλέπουν ότι οι απειλές/πιέσεις χαμηλής έντασης δεν αξιολογούνται κατά τη σύνταξη του κεφαλαίου 4, δηλαδή τον καθορισμό Γενικών και Ειδικών Χρήσεων.
Στο κεφάλαιο 4, αυθαίρετα και χωρίς καμία βιβλιογραφική τεκμηρίωση, ορμώμενοι ενδεχομένως από την εμπάθεια προς την νόμιμη δραστηριότητα της θήρας, οι μελετητές αυθαιρετούν με γενικόλογες εκφράσεις όπως “Βασική αιτία θνησιμότητας για τα είδη ορνιθοπανίδας, είναι το κυνήγι και η παράνομη θανάτωση με πυροβολισμό” ή ότι το κυνήγι “έχει επιπτώσεις στη διατήρηση των πληθυσμών των ειδών”. Συμπερασματικά, επιχειρούν να στοχοποιήσουν την θήρα και να την εξομοιώσουν με την λαθροθηρία, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι η θήρα αποτελεί διαχειριστικό εργαλείο σύμφωνα με την εθνική στρατηγική για τα δάση, ενώ οι κυνηγοί και οι οργανώσεις τους πρωτοστατούν σε έργα διατήρησης και επιτελούν έργο δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με αναφορές του ίδιου του ΣτΕ.
Σε πολλές περιπτώσεις οι μελετητές χωρίς καμία τεκμηρίωση ή ακόμα και αναφορά για την επίδραση της θήρας, απαγορεύουν το κυνήγι από ζώνες προστασίας, οι οποίες δεν αποτελούν καν ενδιαίτημα των σημαντικών ειδών ορνιθοπανίδας των ΖΕΠ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα «Δάση Βελανιδιάς Άνδρου» (ΖΠΦ-15 Δάσος βελανιδιάς Άρνης Άνδρου, ΖΠΦ-16 Δάσος βελανιδιάς όρους Αγίας Παρασκευής Άνδρου και ΖΠΦ-17 Δάσος βελανιδιάς ρέματος Βόρης Άνδρου)
Στο κεφάλαιο 5 οι συγγραφείς προτείνουν κανονιστικού χαρακτήρα μέτρα όπως η διατήρηση και επέκταση των Καταφυγίων Άγριας Ζωής μέσω της επαναξιολόγησης των ορίων τους, ισχυριζόμενοι ότι έτσι περιλαμβάνουν το σύνολο των κρίσιμων ενδιαιτημάτων του Σπιζαετού, καθώς για τους ίδιους σημαντική πίεση/απειλή για το είδος είναι η παράνομη θανάτωση. Όμως, η παράνομη θανάτωση προστατευόμενων ειδών, κατά την περίπτωση που υφίσταται, είναι προφανές ότι δεν σταματάει με την επέκταση των απαγορευμένων περιοχών, αλλά με τον συντονισμό και την ενίσχυση της φύλαξης – εποπτείας.
Επίσης στο κεφάλαιο 5 οι συγγραφείς προτείνουν τη ρύθμιση της κυνηγετικής δραστηριότητας μέσω εφαρμογής τοπικών ή χρονικών περιορισμών στην άσκηση της θήρας. Στόχος του μέτρου είναι να ρυθμίζεται η θήρα προκειμένου να υπάρχει επαρκής διαθεσιμότητα τροφής (πλήθος από νησιώτικες πέρδικες) για τον Σπιζαετό.
Σε πολλά σημεία της μελέτης οι συντάκτες δαιμονοποιούν το κυνήγι λέγοντας ότι προκαλεί μείωση των τροφικών διαθεσίμων κυρίως του σπιζαετού, με αυτόν τον τρόπο δικαιολογούν την απαγόρευση κυνηγίου στις περισσότερες Ζώνες Προστασίας των περιοχών Natura και στην συνέχεια, προτείνουν την εκπόνηση μελέτης για την θήρα, η οποία θα αξιολογεί την κάρπωση των θηρεύσιμων ειδών σε σχέση με τις οικολογικές απαιτήσεις του Σπιζαετού. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, όμως, αποκαλύπτεται η σκοπιμότητα των μελετητών εναντίον του κυνηγίου: στο 5<sup>ο</sup> κεφάλαιο αναγνωρίζουν ότι αγνοούν την επίδραση του κυνηγίου στα τροφικά διαθέσιμα του Σπιζαετού, γι’ αυτό και προτείνουν μελέτη βάσης, ενώ στο 4<sup>ο</sup> κεφάλαιο προτείνουν απαγόρευση του κυνηγίου σε τεράστιες νησιωτικές εκτάσεις για να τρέφονται απρόσκοπτα τα 4 ζευγάρια Σπιζαετών, αν και δεν γνωρίζουν το εάν και κατά πόσο η έλλειψη τροφής αποτελεί περιοριστικό παράγοντα.
Οι συγγραφείς κατηγορούν ότι το νόμιμο κυνήγι προκαλεί μείωση των τροφικών διαθέσιμων των αρπακτικών πτηνών, κυρίως του Σπιζαετού, ενώ αποκρύπτουν το γεγονός πως οι 9 Κυνηγετικοί Σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στις Κυκλάδες και η Δ’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στ. Ελλάδος απελευθερώνουν σε ετήσια βάση πλέον των 10.000 νησιωτικών περδίκων στον Ν. Κυκλάδων, μετά από εγκεκριμένο από τις δασικές υπηρεσίες σχέδιο εμπλουτισμού, γενετικούς και κτηνιατρικούς ελέγχους. Εμείς θεωρούμε ότι 10.000 πέρδικες φτάνουν και περισσεύουν για να τραφούν 4 ζευγάρια Σπιζαετοί.
Συμπερασματικά, με τρόπο πρόχειρο, ατεκμηρίωτο και χωρίς κανένα επιστημονικό στοιχείο που να συνηγορεί ότι η θήρα έχει αρνητικές επιδράσεις στο προστατευταίο αντικείμενο, οι μελετητές χαρακτηρίζουν το κυνήγι ως σημαντική πίεση/απειλή για το δίκτυο των περιοχών Natura, το συγχέουν σκόπιμα με την λαθροθηρία και προτείνουν την απαγόρευση θήρας σε 139 γενικές χρήσης (ζώνες) εντός των περιοχών Natura της μελέτης. Εκτός των περιοχών Natura προτείνουν την αύξηση του δικτύου των ΚΑΖ και των Δασικών Απαγορευτικών διατάξεων θήρας, οδηγώντας τους χιλιάδες κυνηγούς των Κυκλάδων σε απόγνωση.
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες,
Ως Κυνηγετικός Σύλλογος Μήλου και εκπροσωπώντας τα 400 μέλη μας και τις οικογένειές τους, δηλώνουμε αντίθετοι στην πρόταση απαγόρευσης της θήρας σε πολύ μεγάλες εκτάσεις στον Ν. Κυκλάδων.
Με αφορμή την διαβούλευση του έργου σας ‘’Εκπόνηση ΕΜΠ & ΣΔ για τις περιοχές Natura 2000 της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου”, με μεγάλη προσοχή διαβάσαμε τις προτάσεις σας για την περιφερειακή ενότητα Μήλου, που είναι ο τόπος που ζούμε, που έχουμε μεγαλώσει και τον οποίο γνωρίζουμε όσο κανείς άλλος ως βασικοί χρήστες του φυσικού περιβάλλοντος. Με μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι στις περισσότερες ζώνες προστασίας (όπως έχετε διαχωρίσει τις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura), προτείνετε ως μέτρο προστασίας του περιβάλλοντος, την απαγόρευση του κυνηγιού, καθώς εσφαλμένα και ατεκμηρίωτα θεωρείτε ότι το κυνήγι αποτελεί σημαντική πίεση ή απειλή για την διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να τονίσουμε ότι επιδεικτικά αγνοείτε το γεγονός ότι το κυνήγι είναι μια σύγχρονη δραστηριότητα που ασκείται μέσα σε πολύ αυστηρά πλαίσια που θέτει η Πολιτεία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η επιστήμη. Στην περιοχή η διαχείριση των θηραμάτων και της θήρας πραγματοποιείται με ορθολογικό τρόπο, για αυτό έχει επιτευχθεί η προστασία των θηραμάτων, χωρίς να βλάπτονται άλλα είδη της άγριας πανίδας.
Η προτεινόμενη απαγόρευση του κυνηγιού που επιχειρείται μέσω της ΕΠΜ στην νοτιοδυτική Μήλο, δεν θα λειτουργήσει ως μέτρο για την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας της περιοχής, αλλά ως αντίμετρο. Οι προτεραιότητες που θέτει η ΕΕ στην περιβαλλοντική της πολιτική θα πρέπει να τονιστεί ότι δεν βασίζονται σε απαγορεύσεις, αλλά στην εφαρμογή θετικών μέτρων διαχείρισης βάσει της αρχής της συνετής χρήσης των φυσικών πόρων. Το κυνήγι, ως συνετή χρήση του θηραματικού πόρου, μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην προστασία των οικοσυστημάτων, τα οποία κάλλιστα μπορούν να διατηρηθούν και να βελτιωθούν προς όφελος της άγριας ζωής, υπό την αξία που η θήρα τούς προσδίδει.
Με έκπληξη διαπιστώσαμε πως στην μελέτη σας θεωρείτε το κυνήγι και την λαθροθηρία έννοιες ταυτόσημες. Θεωρείται πως στις περιοχές που επιτρέπεται η θήρα λαμβάνει χώρα και η λαθροθηρία. Η λαθροθηρία τις περισσότερες φορές πραγματοποιείται σε απαγορευμένες περιοχές και περιόδους που δεν επιτρέπεται το κυνήγι και από άτομα που ποτέ δεν κατείχαν άδεια θήρας. Παρόλα αυτά εσείς προτείνεται την απαγόρευση της θήρας προς εξάλειψη της λαθροθηρίας. Μεγάλη εντύπωση μας προξενεί το γεγονός πως βάλετε εναντίον της θήρας χωρίς να γίνεται η παραμικρή αναφορά στην μελέτη σας για καλύτερη επόπτευση και φύλαξη των περιοχών του δικτύου Naturaέστω και στο 5<sup>ο</sup>Κεφάλαιο της ΕΠΜ. Επιδεικτικά αγνοείται ότι οι κυνηγοί λειτουργούν ως θεματοφύλακες της φύσης, καταγγέλλουν παράνομες δραστηριότητες και συμβάλλουν στην διαχείριση των περιοχών. Παρόλα αυτά εσείς επιχειρείται να απαγορεύσετε την δραστηριότητά σε τεράστιες εκτάσεις τοποθετώντας την περιοχή μας σε «γυάλα».
Η Μήλος δυστυχώς δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από την κλιματική αλλαγή που εξελίσσεται στον πλανήτη, καθώς τα ποσοστά βροχόπτωσης είναι πολύ χαμηλά σε σύγκριση με τα παλιότερα χρόνια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φυσικές πηγές στο νησί να έχουν στερέψει. Ακόμα και τα λιμνάζοντα ύδατα των βροχών πολλές χρονιές στερεύουν πριν τα μέσα της Άνοιξης! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η μόνη πρόσβαση σε νερό για την άγρια πανίδα στην περιοχή Νatura της δυτικής Μήλου να είναι οι διάσπαρτες τεχνητές ποτίστρες του κυνηγετικού συλλόγου του νησιού, οι οποίες ειδικά την ξηρή θερινή περίοδο αναπληρώνονται με δική μας ευθύνη.
Ο κυνηγετικός μας σύλλογος σε συνεργασία με την Δ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος διαθέτει μόνιμο ιδιωτικό φύλακα θήρας στην περιοχή, ο οποίος λειτουργεί στη Μήλο και τα γύρω νησιά εδώ και 22 χρόνια αποκλειστικά με δαπάνες των κυνηγών. Ο θηροφύλακας του Κυνηγετικού μας Συλλόγου λειτουργεί σύμφωνα με το αρθρ. 267 §3 του 86/69 το οποίο του δίνει τις ίδιες αρμοδιότητες με εκείνες των δασοφυλάκων του Δημοσίου, είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος και εξοπλισμένος µε κάθε μέσο που απαιτείται προκειμένου να επιτελεί µε επιτυχία το δύσκολο έργο του, μέρα και νύκτα, αργίες, σε δύσκολες και ιδιόμορφες περιοχές των νησιών μας.
Μια από τις βασικές αιτίες που η θήρα κατηγορείται ως πίεση-απειλή για την περιοχή αφορά τον ανταγωνισμό με τα προστατευόμενα αρπακτικά είδη ως προς τη διαθεσιμότητα τροφής. Μάλλον σκόπιμα αγνοείτε ότι ο κυνηγετικός σύλλογος του νησιού διαθέτει εκτροφείο θηραμάτων δυναμικότητας 2000 περδίκων (Αlectoris chukar) είδος που αποτελεί βασική είδος τροφής για τον σπιζαετό. Σε ετήσια βάση ο Κυνηγετικός μας Σύλλογος απελευθερώνει, όλες τις εποχές του έτους, μετά από τις εγκρίσεις των Δασικών Αρχών, πλέον των 1000 περδίκων στην Μήλο και στα γύρω νησιά της περιοχής αρμοδιότητάς μας. Πέρδικες που έχουν ελεγχθεί ως προς την υγεία και την γενετική τους δομή πριν την απελευθέρωση. Οι πέρδικες που απελευθερώνονται δεν θηρεύονται όλες από τους κυνηγούς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους συμβάλλει στην άυξηση των τροφικών διαθεσίμων της άγριας πανίδας, όπως μεγάλων αρπακτικών αλλά ακόμα και των σπάνιων ερπετών, όπως της μοναδικής οχιάς της Μήλου (Macrovipera schweizeri ).
Σύμφωνα με τα Τυποποιημένα Έντυπα Δεδομένων στις περιοχές του Δικτύου Naturaτης Μήλου, της Αντιμήλου, της Πολύαιγου και της Κιμώλου αναπαράγονται 1-2 ζεύγη σπιζαετών. Και αναρωτιόμαστε πόσες πραγματικά πέρδικες σε ετήσια βάση χρειάζονται για να τραφούν τα 1-2 ζεύγη σπιζαετών και οι απόγονοί τους και γιατί πρέπει το κυνήγι να απαγορευτεί σε τόσο μεγάλες εκτάσεις πλέον τον υφιστάμενων που υπάρχουν για να εξασφαλιστεί η τροφή των σπιζαετών;
Η ευρύτερη περιοχή της δυτικής Μήλου κάποτε ήταν αγροτική περιοχή, όπου καλλιεργούνταν αρκετές εκτάσεις με σιτηρά. Στις μέρες μας πλέον έχουν ελαττωθεί οι κτηνοτροφικές και γεωργικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα η ποσότητα των σιτηρών που καλλιεργούνταν στις περιοχές αυτές και παρείχαν τροφή για τα άγρια μεταναστευτικά και επιδημητικά πουλιά να έχει μειωθεί αισθητά. Ο κυνηγετικός σύλλογος όμως, για να συμπληρώσει αυτό το κενό, σε ετήσια βάση πραγματοποιεί σπορές σε ΄΄νεκρές’’ από γεωργική δραστηριότητα περιοχές και συντηρεί αυτές τις πηγές τροφής των άγριων πτηνών.
Στην μελέτη σας για την Natura της δυτικής Μήλου, όπως πολύ σωστά κάνετε αναφορά στην προστασία των σπάνιων ερπετών. Τα ερπετά αυτά όπως η σπάνια οχιά της Μήλου (της οποία ο μεγαλύτερος πληθυσμός της συναντάται στην νήσο Πολύαιγο), υπήρχαν πάντοτε ακόμα και σε περιόδους όπου ο αριθμός των κυνηγών ήταν συντριπτικά μεγαλύτερος των σημερινών, χωρίς να παρατηρηθεί η παραμικρή αρνητική επίδραση της θήρας στην διατήρηση του είδους. Παρόλα αυτά σύμφωνα με την μελέτη η θήρα ευθύνεται για την τυχαία θανάτωση των ειδών της ερπετοπανίδας και για αυτό τον λόγο σε πολλές ζώνες των περιοχών Naturaπροτείνετε την απαγόρευση της θήρας.
Η βασικότερη αιτία της μείωσης των πληθυσμών αυτών των ερπετών είναι οι πυρκαγιές την θερινή περίοδο, όπου τα ερπετά είναι ιδιαίτερα δραστήρια. Ως κυνηγοί την οχιά της Μήλου σπάνια την συναντάμε κατά την διάρκεια των κυνηγετικών μας εξόδων. Αυτό συμβαίνει καθώς η περίοδος αναπαραγωγής και δραστηριότητας του είδους κατά κύριο λόγο δεν συμπίπτει με την κυνηγετική περίοδο. Η οποιαδήποτε επικάλυψη των ανωτέρω περιόδων συμβαίνει μόνο στα τέλη Αυγούστου έως τα μέσα Οκτωβρίου, εξ ορισμού όμως το κυνήγι λαμβάνει χώρα νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα, ώρες που τα ερπετά δεν είναι δραστήρια. Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που ένας κυνηγός συναντήσει μία Οχιά της Μήλου κοιτάζει να απομακρυνθεί χωρίς να τις ενοχλήσει για την δικιά του προστασία αλλά και των σκυλιών του. Από τα ανωτέρω γίνεται κατανοητό πως το κυνήγι σε καμία περίπτωση δεν δύναται να επιδράσει αρνητικά στην διατήρηση της ερπετοπανίδας.
Ένα από τα σημαντικότερα πρόβλημα που διατρέχει η οχιά της Μήλου είναι η διέλευση τροχοφόρων στους δρόμους. Η Μήλος είναι ένα αναπτυσσόμενο τουριστικά νησί με χιλιάδες τουρίστες να διασχίζουν το οδικό δίκτυο του νησιού στην περιοχή Natura από την Άνοιξη μέχρι και το τέλος του Φθινοπώρου. Κατ’ επανάληψη έχουμε γίνει μάρτυρες περιπτώσεων που Οχιές της Μήλου βρίσκονται νεκρές στους δρόμους. Τα περιστατικά αυτά λαμβάνουν χώρα κυρίως τις μεσημεριανές ώρες ιδιαίτερα στο ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο καθώς τα έλκει η ζεστή άσφαλτος με ότι κίνδυνο συνεπάγεται γι’ αυτά. Θα έπρεπε άραγε για τον λόγο αυτό να απαγορευτεί η τουριστική δραστηριότητα την περίοδο αυτή τις μεσημεριανές ώρες στην περιοχή Natura της Μήλου; Η απάντηση φυσικά αντιλαμβάνεστε πως είναι όχι. Παρόλα αυτά οι μελετητές κρίνουν πως το κυνήγι επιδρά αρνητικά στην διατήρηση του είδους και δεν το επιλέγουν ως επιτρεπόμενη δραστηριότητα. Αν η όχληση από τον τουρισμό δεν επηρεάζει την βιωσιμότητα των ερπετών γιατί να τα επηρεάζει η κυνηγετική δραστηριότητα;
Επίσης θα θέλαμε να γνωρίζετε οτι στις περιοχές που προτείνετε την απαγόρευση του κυνηγιού, έχουν διασωθεί πολλά είδη της άγριας πανίδας που βρέθηκαν από κυνηγούς, οι οποίοι αποτελούν την κατεξοχήν κοινωνική ομάδα που δραστηριοποιείται στο φυσικό περιβάλλον. Τα είδη αυτά βρέθηκαν εξαντλημένα την περίοδο της μετανάστευσης ή τραυματισμένα από φυσικές αιτίες, κυνηγοί τα περισυνέλλεξαν τα παρέδωσαν σε κέντρα περίθαλψης άγριων ζώων. Αυτή η εφεδρεία προτείνετε να απουσιάζει από την αειφορική διαχείριση της περιοχής μας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε πως η οικολογική συνείδηση των κυνηγών πλέον έχει αλλάξει, έχει εξελιχτεί με θετικό πρόσημο για την προστασία του περιβάλλοντος εν συγκρίσει με αυτή παλαιότερων ετών.
Εκφράζουμε την ανησυχία μας ότι η απαγόρευση του κυνηγιού σε τόσο μεγάλες εκτάσεις στο νησιά μας, θα αντικαταστήσει την πλειοψηφία των νόμιμων κυνηγών με μια μικρή μειοψηφία ασυνείδητων λαθροθήρων των οποίων ο έλεγχος θα είναι ανέφικτος. Η απαγόρευση του κυνηγιού θα σημάνει και παύση λειτουργίας της ομοσπονδιακής θηροφυλακής, καθώς δεν θα έχουμε πόρους για να συντηρηθεί, με ολέθριες συνέπειες για το περιβάλλον και την βιοποικιλότητα των περιοχών Natura, όχι μόνο στο νησί μας αλλά σε ολόκληρη την περιφέρεια της χώρας μας.
Για τον λόγο αυτό αλλά και για όλους τους παραπάνω που παραθέσαμε, πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι κυνηγοί δεν πρέπει να αποκλειστούν από την εξίσωση της προσπάθειας προστασίας του περιβάλλοντος. Ζητάμε την διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος θήρας στις περιοχές του δικτύου Natura της Μήλου και των γύρω νησιών, με την διατήρηση των υφιστάμενων απαγορεύσεων θήρας.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα αντικυνηγετικό ρεύμα που πηγάζει από προσωπικές ιδεοληψίες και αντιλήψεις. Διάφορες “οικολογικές” οργανώσεις τοποθετούν σε πρώτο πλάνο την εμπάθεια τους προς την δραστηριότητα της θήρας και κατ’ επέκταση και τους κυνηγούς. Πλέον αυτές οι αντιλήψεις βλέπουμε να μετουσιώνονται σε μελέτες οι οποίες σε τελική ανάλυση χάνουν το δάσος, προστατεύοντας το δέντρο. Εμείς ως κυνηγετική οικογένεια επιθυμούμε την γεφύρωση των σχέσεων με άτομα και οργανώσεις που στόχο έχουν την διατήρηση μέσω της συνετής χρήσης του φυσικού περιβάλλοντος και όχι τον αποκλεισμό δραστηριοτήτων εξαιτίας συναισθηματικών πεποιθήσεων. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να συνεισφέρουμε στην προστασία του περιβάλλοντος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια και τον χρόνο για επιπλέον αντιπαραθέσεις, το περιβάλλον μας έχει ανάγκη όλους μαζί ενωμένους.
Με εκτίμηση
Για το Δ.Σ του Κυνηγετικού Συλλόγου Μήλου
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Ξυδούς Τζώρτζης Ψαθάς Πέτρος
Χάρτης 8
Κατά τις παρουσιάσεις των μελετητών στις εκδηλώσεις διαβούλευσης, έχει αναφερθεί ότι οι προτεινόμενες ειδικές χρήσεις αφορούν μελλοντικές και όχι υφιστάμενες χρήσεις. Επομένως είναι μάλλον απογοητευτικό ότι υφιστάμενες χωροθετήσεις εγκαταστάσεων που ασκούν σημαντικές πιέσεις στο προστατευτέο αντικείμενο εν τέλει καταλήγουν να καθορίζουν την κατηγορία και οριοθέτηση ορισμένων ζωνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ζώνη Διατήρησης Οικοτόπων και Ειδών (ΖΔΟΕ) 18, η οποία βρίσκεται εντός Καταφυγίου Άγριας Ζώης και της οποίας τα όρια ταυτίζονται με αδειοδοτημένο αιολικό πάρκο. Σημειώνεται ότι ειδοποιός διαφορά μεταξύ ΖΔΟΕ και Ζωνών Προστασίας της Φύσης (ΖΠΦ) είναι ότι στις μεν ΖΔΟΕ επιτρέπονται εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) εν αντιθέσει με τις ΖΠΦ εντός των οποίων απαγορεύονται (βλέπε ΠΔ 59/2018 άρθρα 14γ και 14δ). Η εν λόγω χωροθέτηση αιολικού πάρκου προκαλεί σαφώς πίεση επί του προστατευτέου αντικειμένου καθώς βρίσκεται πλησίον σημείου φωλεοποίησης Σπιζαετού, το οποίο αποτελεί ένα από τα πλέον κρίσιμα είδη ορνιθοπανίδας με βάση το Κεφάλαιο 3 της μελέτης. Στην αστοχία της υφιστάμενης χωροθέτησης συνηγορεί και το γεγονός πως όλες οι περιοχές πέριξ του αιολικού πάρκου έχουν κατηγοριοποιηθεί ως Ζώνη Προστασίας της Φύσης (ΖΠΦ) ώστε να αποτρέπονται νέες χωροθετήσεις ΑΠΕ.
Αντίθετα ουδεμία επιρροή φαίνεται πως έχουν στον καθορισμό των ζωνών υφιστάμενες αγροτικές και άλλες χρήσεις, όπως αυτές έχουν προσδιοριστεί με ικανοποιητική ακρίβεια επί των κυρωμένων δασικών χαρτών. Περιοχές με τέτοιες χρήσεις έχουν ενταχθεί μαζικώς υπό το αυστηρότερο καθεστώς απαγορεύσεων χρήσεων της ΖΠΦ 22. Φυσικά, στόχος της μελέτης πρέπει να είναι η προστασία των ειδών και όχι η εξυπηρέτηση και επέκταση στο διηνεκές υφιστάμενων χρήσεων και χωροθετημένων εγκαταστάσεων που ασκούν πιέσεις και απειλές στο προστατευτέο αντίκειμενο. Ως εκ τούτου προτείνεται η εξέταση της κατάργησης της ΖΔΟΕ 18 και η ένταξη της εν λόγω περιοχής στη ΖΠΦ 22. Επίσης προτείνεται η επαναξέταση των περιοχών της ΖΠΦ 22 με βάση τους δασικούς χάρτες για τον προσδιορισμό άλλων εκτάσεων (γεωργικών/κτηνοτροφικών κλπ.) που ενδεχομένως έχουν μικρότερη εγγύτητα με κρίσιμα ενδιαιτήματα του προστατευτέου αντικειμένου και θα πρέπει να ενταχθούν σε ηπιότερο καθεστώς προστασίας (ΖΔΟΕ ή ΖΒΔΦΠ). Ταυτόχρονα οι μελετητές θα πρέπει να διορθώσουν συνολικά το ζήτημα της μεθόδου καθορισμού ζωνών. Όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο σχόλιο, η απουσία επιστημονικά τεκμηριωμένης μεθόδου ζωνοποίησης (που αποτελεί αντικείμενο χωρικού σχεδιασμού) και η αποσπασματική αντιμετώπιση του καθορισμού ζωνών από τους μελετητές δημιουργεί σημαντικές ανισότητες και στρεβλώσεις στο τελικό σχέδιο πρότασης. Ταυτόχρονα η ευθύνη διόρθωσης ζωνών μετακυλίεται σε τοπικούς φορείς εντός περιορισμένου χρόνου και με άγνωστο αν διαθέτουν το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό για την επεξεργασία μιας τέτοιας μελετητικής προσπάθειας.
- Η συζήτηση ‘ΕΠΜ 8α: Περιοχές Natura 2000 της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (μέρους)’ δεν δέχεται νέα θέματα και απαντήσεις.